حقوق بشر در گرو برنامه‌ی هسته‌ای و هولوکاست

با بررسی جزییات سفر احمدی‌نژاد به مجمع سالانه‌ی سازمان ملل در نیویورک و واکنش کشورهای قدرتمند جهان به حضور او در این گردهم‌آیی به نکاتی می‌رسیم که به‌نظر برای آینده‌ی جنبش بسیار مهم است و نیاز به تعمق دارد.
در این گردهم‌آیی بیش‌تر کشورهای غربی نظیر آمریکا، بریتانیا و آلمان مشکل جمهوری اسلامی و احمدی‌نژاد را در مسئله‌ی برنامه‌ی اتمی ایران خلاصه کردند و به اتفاقاتی که جلو چشم میلیون‌ها مردم جهان در خیابان‌های تهران و برخی شهرستان‌های ایران رخ می‌دهد، وقعی نگذاشتند. برخی نظیر نیکلا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه و استفان هارپر، نخست وزیر کانادا از حضور در مراسم سخنرانی احمدی‌نژاد خودداری کردند و عده‌ای چون نماینده‌های آمریکا، انگلیس و آلمان ضمن سخنرانی او سالن را ترک کردند وعلت آن را اظهار نظرهای احمدی‌نژاد درباره‌ی هولوکاست و اسرائیل اعلام کردند. لابد اگر رژیم برنامه‌ی غنی‌سازی اورانیوم را در دستور کارش نداشت و یا احمدی‌نژاد در مورد هولوکاست و تهدید اسرائیل این‌چنین لفاظی نمی‌کرد، در ایران هیچ اتفاق دیگری نیافتاده بود و سخنرانی احمدی‌نژاد مورد استقبال این آقایان قرار می‌گرفت!
باری، امروز جمهوری اسلامی به نمایندگی احمدی‌نژاد چنان هوشیارانه با این دو کارت سوخته بازی می‌کند که افکار عمومی جهان را به راحتی از مشکل اصلی کنونی‌اش، یعنی نداشتن مشروعیت، زیر پا گذاشتن حقوق بشر و ایجاد فضای خفقان سیاسی در ایران منحرف می‌سازد.
البته این‌ها باعث می‌شود مردم ما بیش از پیش به اهداف غربی‌ها، که عمدتا زیر پرچم "ترویج دموکراسی" در کشورهای جهان سوم پنهان است، پی‌ببرند و دریابند که آن‌ها به منافع‌ مقطعی‌شان می‌اندیشند و به رشد دموکراسی و آزادی در کشورهای جهان سوم اهمیت نمی‌دهند. هم از این رو است که هم‌زمان در بیرون این مجمع، زیر سقف آسمان نیویورک، گردهم‌آیی بزرگ‌تر و باشکوه‌تری برگزارشد که از چشم بسیاری از رسانه‌های کور دور ماند. در آن‌جا چندین هزار نفر از مردم ما برای اعتراض به اعمال شکنجه، ترس و تجاوز به زندانی‌ها جلو این مقر حضور یافتند و بی‌آن‌که دست نیاز به سوی قدرت‌ها دراز کنند، پژواک فریاد مردم درون کشور شدند.